oszalały — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, oszalałyali {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który oszalał; zachowujący się gwałtownie, nierozsądnie, niepanujący nad sobą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oszalała z rozpaczy matka… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oszalały — Ktoś robi coś jak oszalały «ktoś robi coś bardzo intensywnie, szybko, kierowany silnymi emocjami»: Oblał się zimnym potem, piłował jednak dalej, jak oszalały. Omdlewając ze zmęczenia i przerażenia, z trudem już łapał oddech. P. Krawczyk, Plamka.… … Słownik frazeologiczny
półoszalały — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, półoszalałyali {{/stl 8}}{{stl 7}} niezupełnie oszalały, prawie oszalały : {{/stl 7}}{{stl 10}}Półoszalały z rozpaczy płakał i krzyczał na przemian. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
puls — bije, wali jak oszalały, (jak) młotem, jak młot zob. młot 3. Trzymać rękę na pulsie (czegoś) zob. trzymać 3 … Słownik frazeologiczny
czy — I «partykuła rozpoczynająca zdanie pytajne lub ekspresywne, mające formę zdania pytajnego» Czy pada deszcz? Czy kto zgadnie, o co tu chodzi? Czyś skończył pracę? Czyście oszalały? ∆ Czy co, czy coś, czy jak? «wyrażenie o charakterze ekspresywnym… … Słownik języka polskiego
hiperbola — ż I, DCMs. hiperbolali; lm D. hiperbolaol a. hiperbolali 1. lit. «zwrot stylistyczny polegający na zamierzonej przesadzie w opisie przedmiotu lub zjawiska (np. morze krwi, oszalały z gniewu)» Posługiwać się hiperbolami. Wyrazić coś za pomocą… … Słownik języka polskiego
oszaleć — dk III, oszalećleję, oszalećlejesz, oszalećlej, oszalećleli, oszalećały, oszalećali «dostać pomieszania zmysłów; stracić panowanie nad sobą, wpaść w szał, we wściekłość» Oszaleć z gniewu, ze szczęścia, z bólu, rozpaczy. ◊ Oszaleć na punkcie kogoś … Słownik języka polskiego
strach — m III; lm M. y 1. D. u, B.=M. «niepokój wywołany przez niebezpieczeństwo lub rzecz nieznaną, która się wydaje groźna, przez myśl o czymś grożącym; lęk, obawa, przerażenie, trwoga» Dojmujący, gwałtowny, instynktowny, nerwowy, niepokonany,… … Słownik języka polskiego
wzrok — m III, D. u, N. wzrokkiem, blm 1. «zmysł, którego narządem są oczy, zdolność widzenia, czyli reagowania na takie cechy przedmiotów, jak barwy, kształty, relacje przestrzenne» Dobry, bystry, doskonały, nadzwyczajny, silny, słaby wzrok. Zasięg… … Słownik języka polskiego
pokąsać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}kąsać się I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}pokąsać się II {{/stl 13}}{{stl 33}} pogryźć sobie ciało w wielu miejscach; pogryźć się :{{/stl 33}}{{stl 10}}Oszalały z bólu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
